SHOT sprak met …Hugo Siquet
‘Mijn allerbeste niveau vinden bij Cercle’
Na de nederlaag in en tegen Anderlecht trok ik naar de groen-zwarte kant van het Jan Breydelstadion. Er heerste een gezellige drukte. Het was dan ook een korte ‘werkweek’ tussen de match op Anderlecht (op zondag) en de match thuis tegen Genk (op vrijdag). Het was een komen en gaan van spelers en medewerkers in de Cerclekantoren. Ikzelf had er ondermeer een gesprek met Hugo Siquet. De 20-jarige rechtsachter streek in januari neer bij Groen-Zwart. Het doel was meteen duidelijk. Matchritme opdoen en terwijl zijn allerbeste niveau vinden. In juni staat namelijk het EK -21 op het programma.
Hugo, schets je voor onze lezers even je sportieve voorgeschiedenis?
Vanaf mijn vier jaar speel ik voetbal in clubverband. Mijn eerste ploeg was RFC Petit Han. Een ploeg uit de buurt van Durbuy. Na een aantal jaren werd ik al opgemerkt door Standard. We speelden een toernooi op de jeugdvelden van Standard en ze merkten me op. Ik bleef er tot midden vorig seizoen. Het is de ploeg van mijn hart en dat zal het altijd blijven. Mijn positie lag daar niet onmiddellijk vast, maar gaandeweg begon ik mij meer en meer in mijn sas te voelen als rechtsachter. Een positie die nog altijd mijn voorkeur wegdraagt. Het was ook bij Standard dat ik onder een aantal coaches mijn kans kreeg in het eerste elftal. Ik mag zeggen dat ik uitgroeide tot een vaste waarde bij de Rouches. Ik speelde er enorm graag. Standard blijft mijn eerste liefde, dat is duidelijk.
Je vermeldde het al even, je vertrok midden vorig seizoen bij Standard. Moeilijk?
Absoluut. Het was eigenlijk niet mijn wens om te vertrekken. Het waren dan ook andere tijden bij Standard. Ik heb het gevoel dat de rust daar nu weer wat teruggekeerd is en daar ben ik blij om. Er waren al eerder enkele ploegen geïnteresseerd. Zowel uit England, Frankrijk als Duitsland. Maar de keuze viel uiteindelijk op Freiburg. Ik onderschreef er een langdurig contract. Sportief en financieel was het zeker en vast een verbetering.
Persoonlijk iets minder?
Het was een hele aanpassing. Ik ben nu nog maar twintig en het was toch een hele stap. Het buitenland op zich is al een groot verschil en het was ook een stap die ik vooral alleen zette. Mijn familie bleef uiteraard in België en kon niet altijd afzakken om me op te zoeken of te volgen. En ook mijn vriendin was er niet vaak. Ze studeert nog in Luik en dat was niet bepaald makkelijk. Toch wil ik benadrukken dat het voor mij geen slechte stap was. Ik trainde en speelde enkele niveaus hoger en de stad en de omgeving bevielen me ook enorm. Maar het grootste probleem was het gebrek aan speeltijd.
In de vorige transferperiode dook dan ineens Cercle Brugge op.
Klopt. Voor mij was het belangrijk om opnieuw naar België terug te keren. Daarbij was het ook belangrijk dat ik opnieuw aan spelen toe kwam. Cercle bleek voor mij de ideale optie. Er waren ook andere ploegen geïnteresseerd, maar de gespreken met Carlos Avina en de coach overtuigden me. Hier kan ik het plezier opnieuw terugvinden. Mijn familie volgt me nu elke week in het stadion. Zowel thuis als op verplaatsing. Ik woon dan wel op vijf minuutjes van hier, ik zie mijn familie en mijn vriendin veel meer dan vorig seizoen. Dat is uiteraard mooi meegenomen.
Hoe verliep de aanpassing?
Erg vlot. Ik werd onmiddellijk goed opgevangen door de staf en de andere spelers. Ik ben fan van de visie en de manier van werken hier. Alles is erg professioneel en de structuur en de faciliteiten zijn top. Aanvankelijk had ik wat problemen op fysiek vlak. De conditie was wel ok, maar het gebrek aan matchritme speelde me aanvankelijk wel parten. Maar met een aangepast programma werkte ik die achterstand weg en voorlopig verloopt alles echt zeer goed.
Cercle doet het niet slecht en jij speelt je wedstrijden.
Inderdaad. Trouwens, Cercle is al enkele seizoenen goed bezig. Er wordt hier wel degelijk iets neergezet. Dat merk je aan alles. Ik voorspel trouwens dat dat alleen maar meer het geval zal zijn. We zijn volop in strijd voor de achtste plaats en ik hoop echt dat we het kunnen redden. Het zou de bekroning van hard werken zijn en het zou voor de fans ook een leuk extraatje zijn. Ook voor mij zou het mooi meegenomen zijn met het oog op het EK dat in juni gespeeld wordt. Matchen tegen goede tegenstanders zijn dan altijd wel mooi meegenomen als voorbereiding.
Hoe schat je het in?
Er zijn nog vijf matchen en we staan er voorlopig goed voor. We hebben het nog in eigen handen en dat is goed. Mits een beter begin van het seizoen stonden we wellicht nog hoger gerangschikt. We hebben nog drie thuiswedstrijden en twee uitmatchen. Ook dat is in ons voordeel. En spelen tegen Genk of Antwerp is absoluut geen nadeel. We bewezen in dergelijke matchen dat we een resultaat kunnen halen. We moeten het match per match bekijken en gewoon alles geven.
Je familienaam is een gekende naam op Cercle. Hoe gaat het met nonkel Thierry?
Goed, dank je. Hij heeft inderdaad een mooie carrière gehad als speler en hier bij Cercle kende hij een erg mooie periode. Hij denkt daar met veel plezier aan terug. Het is dan ook leuk om op die manier in zijn voetsporen te treden. Momenteel is hij actief bij de Belgische voetbalbond. Hij is coach van de -18.
En tot slot… Wat brengt de toekomst?
Het spreekt voor zich dat ik niet al te ver vooruit kijk. Het zou super zijn om hier PO II te halen en straks uiteraard een goed kampioenschap te spelen met de nationale ploeg. Daarna zijn alle opties bespreekbaar. Mijn uitleenbeurt is er ééntje voor 18 maanden. De kans bestaat dus dat ik hier nog een seizoen speel. Een terugkeer naar Freiburg kan ook. Maar ook andere clubs kunnen interesse tonen. Ik bekijk het wel. Maar nu telt enkel groen-zwart.
Alvast veel succes in de rest van het seizoen!
(Stijn Sinnaeve)
